آستان جانان

ایستادگی کن ،              ایستادگی کن ؛                        و ایستادگی کن ...و به یاد داشته باش که لشکری از کلاغها ، جرات نزدیک شدن به مترسکی که ایستادگی را فقط به نمایش می گذارد . ندارند.« معجزه ها رخ می داد، اگر جوانان می دانستند و پیران می توانستند.»مقالات و مطالب منتشره لزوماًنظرمدیر وبلاگ نمی باشد. آستان جانان...

هیچ‌کس نمی‌تواند به عقب برگردد و یک شروع تازه را آغاز کند؛ اما هرکسی می‌تواند امروز شروع کند و یک پایان تازه بسازد…« ماریا رابینسون »منفی بافی و تفکر منفی، چیز مسمومی است. اگرچه نمی‌توان آن را سرکوب کرد یا نادیده گرفت، اما می‌توانیم عادت‌های ساده‌ای برای مثبت ماندن در زندگی پیدا کنیم.بدبینی و منفی نگری، سقف و دیوارهایی در اطراف شما شکل می‌دهد که وجود خارجی ندارند…در تمام مدت زمانی که دست‌خوش بدبینی شوید، زندگی‌تان دچار سکون و رخوت خواهد شد. این یک هدر دادن عمر وحشتناک است.اگر شما اکنون در «مکان بدبینانه‌ای» ایستاده‌اید، مجبور نیستید برای بقیه عمر در آنجا بمانید. مجبور نیستید چون می‌توانید یاد بگیرید افکار منفی را با خوش بینی عوض کنید.در مقاله «9 عادت ساده برای خوش بینی و مثبت ماندن در زندگی» می‌توانید از چند راه ساده و اغلب بدون هزینه برای مثبت شدن و تغییرات مثبت در زندگی استفاده کنید:9 عادت ساده برای خوش بینی و مثبت ماندن در زندگیتوصیه می‌کنم که سعی نکنید تمام عادات را در زندگی به کار ببرید؛ اما می‌توانید در هر بازه زمانی (مثلاً یک ماهه) یکی از این عادات را جایگزین افکار منفی خود کنید و به مرور، رنگ تازه‌ای به زندگی‌تان ببخشید.# 1) از خودتان سؤالات درستی بپرسیداین ساده‌ترین اما شاید مهم‌ترین عادتی است که قرار است در اتخاذ یک طرز فکر خوش بینانه کشف کنید. سوالاتی که ما در طول شبانه روز از خود می‌پرسیم تا زمانی که در وضعیت‌های منفی، دشوار و یا عدم اطمینان به سر می‌بریم، تفاوت‌ها را در زندگی ما می‌سازند.یک بدبین ممکن است از خودش سوالاتی از این قبیل کند:«چرا این اتفاق برای من اتفاق افتاد؟»«چرا اتفاقات بد در تمام مدت فقط برای من اتفاق می‌افتد؟»اما یک فرد خوش بین سوالاتی می‌پرسد که آستان جانان...

نویسنده: رضا ایرانمنشعقلانیت امیدواری به عوامل زیادی بستگی دارد. عواملی مانند متعلَّق امید -چیزی که به آن امید می‌بندیم-؛ میزان امیدواری، شرایط، هدف و شخص امیدوار؛ احتمال به ثمر نشستن نتایج مثبت آن امیدواری و …. اساسا امید عقلانی، امید به نتیجه‌ی مثبتی است که علی‌رغم نداشتن یقین به وقوع آن، چنین اتفاقی را احتمال می‌دهیم. حال هرچه احتمال وقوع بیشتر باشد، آن امید عقلانی‌تر است.در صورتی‌که امید، واهی باشد، ممکن است آسیب‌هایی به همراه آورد که در شرایطی حتی جبران آن آسیب‌ها هم ممکن نباشد. به عقیده من، شرط عقلانیتِ امید، آن نیست که فرد تنها و تنها، به خود یا توانایی‌های خود امید داشته باشد؛ و همچنین صِرفِ اینکه امید به کسی جز خودمان بسته‌ایم، نشانه‌ی واهی بودن امیدمان نیست. شرط عقلانیت امید، وجود شناخت نسبی از عواملی ‌است که در ابتدا به آن اشاره شد؛ یعنی امکانِ عُقلایی تحققِ آنچه به آن امید بسته‌ایم. به نظر می‌رسد اوصاف شخصی و شرایط و اهداف هر فرد تا حدّ زیادی، در معقولیتِ امید، مدخلیت دارند و نمی‌توان نسخه‌ای واحد برای همگان تجویز کرد و همه را به امیدی واحد برانگیخت.انسان امیدواری را در نظر بگیرید که متعلَّق امید او، پدری مهربان، توانایی جسمانی، اندیشه‌ی فعلی، نهادهای اجتماعی یا حتی لطف خداوند باشد. چقدر تضمین و اطمینان وجود دارد که مواردی از این دست، برای هر انسانی، با هر هدفی و تحت هر شرایط و به هر میزانی، ارزش امید بستن داشته باشند؟. چقدر اطمینان وجود دارد که پدر مهربانم همیشه حامی من باشد؟ دستانم همواره توانا باشند؟ اندیشه‌ی کنونی‌ام همچنان گرما‌بخش و راه‌افروز بماند؟ نهاد اجتماعی به وظایفش عمل کند و لطف خداوند با خواسته‌ام همسو باشد؟فوت پدر، تصادفی ناگهانی، خواندن کتابی که هن آستان جانان...